Γράφουν οι...

Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

Κάτι Άλλαξε

Ήρωες «της διπλανής πόρτας» αφηγούνται περιπέτειές τους σε παραλίες του Αιγαίου, σε παγωμένους δρόμους της Στοκχόλμης και του Όσλο, σε σάουνες και ενοικιαζόμενα δωμάτια, σε αίθουσες αναμονής αεροδρομίων και βαγόνια τρένων, σε μπαρ και αγορές του βόρειου Λονδίνου. Βιώνοντας διαφορετικές καταστάσεις, μοιράζονται απόκρυφους πόθους. Υπομένοντας καύσωνες και χιονοθύελλες, υφαίνουν ιστορίες που πρέπει να παραμείνουν… εμπιστευτικές. Μια ιστορία για εκείνους που χτίζουν τον κόσμο τους για να τον κατεδαφίσουν χωρίς κανένα δισταγμό.

Ο Χρήστος Ιωαννίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη.  Σπούδασε νομικά στην Κομοτηνή. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Δίκαιο Πνευματικής Ιδιοκτησίας και παρακολούθησε μαθήματα δημιουργικής γραφής και σεναρίου στο Λονδίνο όπου και διαμένει από το 2002. ΄Εχει εργαστεί ως σύμβουλος πνευματικών δικαιωμάτων στη Royal Academy of Arts, το BBC και το Βρετανικό SKY, έχει παρουσιάσει δύο εκπομπές και έχει δανείσει τη φωνή του σε τηλεοπτικά σποτ. Το ¨Κάτι Άλλαξε¨ είναι το πρώτο του μυθιστόρημα.

Το διάβασα πρόσφατα και σας το προτείνω ανεπιφύλακτα !! 




Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011

Μάνα μου Ελλάς...

Ένα τραγούδι από τα παλιά....και μια σκηνή από μια ταινία σταθμός!
Αν το ακούσετε προσεχτικά....θα δείτε πως η ιστορία επαναλαμβάνεται....





Μάνα μου Ελλάς

Δεν έχω δρόμο ούτε γειτονιά
να περπατήσω μια Πρωτομαγιά.

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα
μου τα πες με το πρώτο σου το γάλα.

Μα τώρα που ξυπνήσανε τα φίδια
εσύ φοράς τα αρχαία σου στολίδια
και δεν δακρύζεις ποτέ σου Μάνα μου Ελλάς
που τα παιδιά σου σκλάβους ξεπουλάς

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα
μου τα πες με το πρώτο σου το γάλα.

Μα τότε που στην μοίρα μου μιλούσα
είχες ντυθεί τα αρχαία σου τα λούσα
και στο παζάρι με πήρες γύφτισσα μαϊμού
Ελλάδα , Ελλάδα μάνα του καημού

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα 
μου τα πες με το πρώτο σου το γάλα.

Μα τώρα που η φωτιά φουντώνει πάλι
εσύ κοιτάς τα αρχαία σου τα κάλλη
και στις αρένες του κόσμου Μάνα μου Ελλάς
το ίδιο ψέμα πάντα κουβαλάς.

Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2011

Γιώργος Καζαντζής- Φωτεινή Βελεσιώτου και η αναβίωση του παλιού καλού ελληνικού τραγουδιού!

Ο καινούργιος δίσκος του Γιώργου Καζαντζή έπεσε τυχαία στα χέρια μου πριν μερικές μέρες...Τον βάζω να τον ακούσω από περιέργεια, γνωρίζοντας φυσικά την προηγούμενη συνεργασία του Γιώργου Καζαντζή με την Φωτεινή Βελεσιώτου στο πανέμορφο τραγούδι ''Μέλισσες''.

Η περιέργεια μετά το πρώτο άκουσμα εξαφανίστηκε και αντικαταστάθηκε από ενθουσιασμό!

Είχε πάρα πολύ καιρό να μου τύχει να ακούσω ολόκληρο δίσκο ενός μόνο καλλιτέχνη χωρίς όχι μόνο να με κουράσει αλλά να θέλω να τον ακούσω και δεύτερη και τρίτη φορά ολόκληρο (στην συγκεκριμένη περίπτωση 5 μέρες συνεχόμενα)

Κύρια ερμηνεύτρια η Φωτεινή Βελεσιώτου: μια φωνή που στην αρχή σου θυμίζει εκείνη της Σωτηρία Μπέλλου  αλλά στην συνέχεια αναγνωρίζεις την μοναδικότητά της.
Στο άκουσμά της σε κάνει να πιστεύεις-ελπίζεις ότι το παλιό ελληνικό τραγούδι μπορεί να ξαναγεννηθεί στις κυνικές και κατά μεγάλο ποσοστό επιφανειακές εποχές που διανύουμε.





Τίτλος: ''Τα παιδιά της άλλης όχθης''.

Αποτελείται από 15 τραγούδια εκ των οποίων 3 από αυτά είναι επανεκτελέσεις άλλων ερμηνευτών: ''Φτερουγίσματα'', ''Μυστικό'' και ''Θεσσαλονίκη-πόλη της αιώνιας ήβης''. 


Συνθέτης: Γιώργος Καζαντζής

Στιχουργοί: Μανώλης Ρασούλης, Θωμάς Κοροβίνης, Μάνος Ελευθερίου, Μαρία Κοσσυφίδου, Γιάννης Τσατσόπουλος, Ελένη Φωτάκη, Γιώργος Μπαγιώκης, Πόλυς Κυριάκου, Ειρήνη Νικολάου.


Ερμηνεία: Φωτεινή Βελεσιώτου,  Γιώργος Μπαγιώκης σε μια εκτέλεση όπως και η Αλεξία Χρυσομάλλη.Τέλος συμμετείχε και η σχολική χορωδία του ''Ασύλου το παιδί'' στο τραγούδι '' Θεσσαλονίκη- πόλη της αιώνιας ήβης'' 

Τραγούδια:
  1.  Οι πρίγκιπες του τραγουδιού
  2. Άγγελος ή Μάγισσα
  3. Φτερουγίσματα
  4. Τι ξέρεις για τα όνειρα
  5. Μέλισσες
  6. Μυστικό
  7. Ένα βράδυ στο Πλατώ
  8. Κυρά της λεμονιάς
  9. Σμαράγδινα
  10. Τα παιδιά της άλλης όχθης
  11. Αυτή τη θάλασσα
  12. Ελεγεία
  13. Θεσσαλονίκη-πόλη της αιώνιας ήβης
  14. Το βαλς της σιωπής
  15. Φωτιά στον Νέρωνα

Τραγούδια κατά βάση μελαγχολικά, με ήχους ζειμπέκικου, μπαλάντας, συρτάκι...Το πάντρεμα στίχου με μουσική τόσο ιδανικό και στο τέλος η φωνή...
Φαντάζεσαι τον εαυτό σου να περπατά στα σοκάκια της παλιάς Θεσσαλονίκης και από μέσα από τα καφενεία να ακούγεται η φωνή της Φωτεινής από το κασετόφωνο! 

Για να πάρετε και μια γεύση..μερικά από τα αγαπημένα μου τραγούδια του δίσκου:


''Οι πρίγκιπες του τραγουδιού'':


''Μυστικό (πρώτη εκτέλεση Λιζέτα Καλημέρη)'' : 






''Τι ξέρεις για τα όνειρα'':




''Άγγελος ή Μάγισσα'':







Μια μικρή ζωούλα μέσα σε 2 μεγάλα χέρια....!



Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2011

Τι γλυκό να σ'αγαπούν....αλλά και να σου το λένε;

''Αγαπώ (ρήμα):  
  1. έχω πολύ δυνατά αισθήματα για κάποιον
  2. αισθάνομαι κάποια έλξη προς αντικείμενα, ανθρώπους κλπ.
  3. λέγεται επίσης για φυσικά αντικείμενα ή για ηθικές αξίες   
                                                                              (πηγή: Βικιλεξικό)
παραδείγματα: αγαπώ τη μαμά μου, την αδερφή μου, την φίλη μου, τον Σάκη Ρουβά, την ομάδα μου,το μπάσκετ, τον σύντροφο μου.

Η ίδια λέξη περιγράφει διαφορετικά (ή έστω μεταξύ τους διαφοροποιημένα) συναισθήματα για διαφορετικά πρόσωπα. Προσλαμβάνει διαφορετική χροιά ανάλογα με τον ποιον έχεις απέναντί σου, σε ποιον απευθύνεσαι. Αλλάζει με τον χρόνο, δυναμώνει ή ξεθωριάζει. 

Αισθήσεις: Ακούγεται διαφορετικά ανάλογα με το ποιος θα την προφέρει και αντίστοιχα προκαλεί και διαφορετικά συναισθήματα στον κάθε αποδέκτη: έκπληξη, χαρά, ανακούφιση, ικανοποίηση, ακόμα και θυμό -κυρίως όταν συνοδεύεται από ένα ''αλλά''.

Μια λέξη που προφέρει το 5χρονο ανιψάκι μου στην αδερφή μου, ο 75χρονος παππούς μου στην γιαγιά μου, η 15χρονη ξαδέρφη μου στον καινούργιο της έρωτα....

Μια λέξη που παλαιότερα πρόφερα και εγώ, αλλά χωρίς να ξέρω τι ακριβώς σημαίνει, όπως κατάλαβα αργότερα!
Πώς να προσδιορίσεις αλήθεια με ακρίβεια το νόημα μιας λέξης με τόσες έννοιες, τόσες χρήσεις, τόσους αποδέκτες; Μια λέξη -σαν λέξη- υπερεκτιμημένη.

Δεν αγαπάω με τον ίδιο τρόπο την μητέρα μου, το ξαδερφάκι μου, τον σύντροφο μου. Δεν θέλω ο σύντροφος μου να με αγαπάει με τον ίδιο τρόπο που ''αγαπάει'' την ΑΕΚ (και ας έχει χτυπήσει τον δικέφαλο τατουάζ στην πλάτη), ούτε εκείνος θέλει να τον αγαπάω όπως αγαπάω τον Σάκη Ρουβά! (ΑΛΗΘΕΙΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΟΙ ΤΡΟΠΟΙ ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ;)

Παλαιότερα πίστευα πως αν αυτά που νιώθεις είναι αληθινά, τότε σου είναι πολύ εύκολο να τα εκφράσεις με λέξεις, ή τουλάχιστον θα έπρεπε να σου είναι (άλλωστε ΤΙ ψυχή έχουν 2 λέξεις;) γι αυτόν τον λόγο ένιωθα την ανάγκη να λέω στον σύντροφο μου πως τον αγαπάω και είχα την ανάγκη να το ακούω και από εκείνον. 
Από την άλλη στα 27 μου χρόνια δεν έχω πει ποτέ στους γονείς μου ότι τους αγαπάω, τουλάχιστον όχι όσο θυμάμαι τον εαυτό μου να αρθρώνει λέξεις συνειδητά. Αυτό σημαίνει πως ΔΕΝ νιώθω το συναίσθημα που ονομάζεται αγάπη;

Όταν αγαπάς αληθινά φαίνεται! Ακόμα και αν δεν το πεις ΠΟΤΈ.! Το καταλαβαίνουν από τις πράξεις σου, τον τρόπο που κοιτάς, από το χαμόγελό σου. Από την αγκαλιά, το φιλί, την παρουσία (ακόμα κι όταν μιλάμε για την διαρκή παρουσία στα γήπεδα, όπως στην περίπτωση του φίλου μου) 
''Φωνάζεις'' σ'αγαπώ...χωρίς να ακούγεται, πόσο πιο όμορφο από αυτό; 
Δεν χρειάζεται κανένα ''πιστοποιητικό''. 
Οι λέξεις ξεφτιλίζουν...χάνουν το νόημά τους ή το αλλοιώνουν με την συχνή χρήση, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για μια τέτοια λέξη με ΤΟΣΕΣ διαφορετικές ''σημαντικές'' έννοιες!


Είναι πολύ γλυκό να σε αγαπούν....και ας ΜΗΝ σου το πουν ΠΟΤΈ!





ΥΓ: Ίσως για πολλούς να είναι μια καλή δικαιολογία επειδή φοβούνται να πουν ''σ'αγαπώ''...αλλά μάλλον θα έπρεπε να βγάλω τον γ' πληθυντικό και να το αντικαταστήσω σε α' πληθυντικό........  ''

Συγγραφέας:  Α.Α         
Ένα όμορφο κείμενο από μια πολύ ''αγαπημένη'' φίλη......





Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011

Jessica Rabbit....


..........το κινούμενο σχέδιο με την υπέρμετρη σεξουαλικότητα.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση ταμπού μάλλον ΔΕΝ θα υπήρχε!



Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2011

Ετήσια Αναφορά 2010 για τον Τομέα της Νεολαίας στην Ελλάδα

Την Ετήσια Αναφορά του Τομέα Νεολαίας για το 2010 παρουσίασε η ΜΚΟ Youthnet Hellas την Παρασκευή 7 Οκτωβρίου. Η αναφορά αυτή παρουσιάζει τους θεσμούς για τη νεολαία στη χώρα μας, τις δράσεις τυπικών και άτυπων ομάδων νέων, τις εκπαιδευτικές δομές, τις πηγές χρηματοδότησης και τα ευρωπαϊκά προγράμματα για τους νέους.

Το πλήρες κείμενο της Ετήσιας Αναφοράς μπορείτε να δείτε και να κατεβάσετε δωρεάν παρακάτω!

στερεοτυπικό... και όμως τόσο αληθινό!



A. You're gay
B. You've got a girlfriend
C. You kinda thought I came on too strong or
D. I just wasn't your thing

Susan said that maybe you're scared
Shelly says there always is a reason
and Chris said you're probably surrounded by girls and I'm just not one of them you're needing



Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2011

Όσες κι αν χτίζουν φυλακές....


Απελπισία, φόβος, απογοήτευση, προδοσία........ Χρειάζεται να γράψω κάτι άλλο;

Οι φασίστες να μας κυβερνούν και η Αριστερά για να μην προδώσει τα ιδανικά της, προδίδει εμένα και εσένα.

....αλλά όπως λέει και ο Θανάσης:
'Όσες κι αν χτίζουν φυλακές και αν ο κλοιός στενεύει, ο νους μας είναι αληταριό που όλο θα δραπετεύει' 



Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

..γιατί τα πάντα είναι ένα Matrix


Asturias

Έχω ταξιδέψει σε διάφορα μήκη και πλάτη της γης, μα πιο πολύ έχω ταξιδέψει στην Ευρώπη. Πρωτεύουσες, μικρότερες πόλεις, χωριουδάκια... είναι όλα αξιολάτρευτα, η Asturias όμως είναι ο μοναδικός τόπος που κατάφερε να κερδίσει τόσο την καρδιά μου όσο και το μυαλό μου και να με κάνει να θέλω να γυρίζω πάντα εκεί.



Η Asturias βρίσκεται στη Βόρεια Ισπανία ανάμεσα από την Καντάβρια, την Καστίλη και Λεόν και την Γαλίθια. Οι πιο γνωστές πόλεις της περιοχής είναι το Οβιέδο, το Χιχόν και η βιομηχανική πόλη Αβιλές. Το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό μου όταν σκέφτομαι αυτόν τον τόπο είναι το φυσικό περιβάλλον. Τα Κανταβρικά βουνά εκτείνονται σε όλη την περιοχή καταπράσινα -ένα πράσινο που φωσφορίζει- και σε κάνουν να νιώθεις λες και ζεις μέσα σε ένα βιβλίο του Τόλκιν. Ομίχλη σκεπάζει τις πλαγιές και ο ουρανός είναι συνήθως βαρύς, έτοιμος να αστράψει και να βροντήξει.

Εκεί που νομίζεις ότι το μάτι σου δε θα αντέξει άλλο πράσινο, τα βουνά κόβονται απότομα και βλέπεις τον ωκεανό... Πολλές εκατοντάδες μικρές και μεγάλες αμμώδεις παραλίες απλώνονται μπροστά σου. Απόκρυμνα βράχια και μια θάλασσα που δε θυμίζει σε τίποτα τη Μεσόγειο. Σκουρόχρωμη, κυματώδης, επιβλητική... Το βλέμμα σου χάνεται στον ορίζοντα και ξαφνικά νιώθεις την απόλυτη ελευθερία. Χαζεύοντας την κανταβρική θάλασσα από ψηλά ένιωσα μοναδική, δυνατή και ότι επιτέλους μπορούσα να κάνω όλα μου τα όνειρα πραγματικότητα.

Όσο για το φαγητό... η Αστούριας είναι γνωστή για τη fabada -αντίστοιχη παραδοσιακή συνταγή φασολιών με λουκάνικο που μπορεί κανείς να βρει και στις Πρέσπες- και για τα θαλασσινά της και τις σιδρερίες της -τα αντίστοιχα τσιπουράδικα με τους μεζέδες τους. Η σίδρα (ο μηλίτης) είναι το πιο διαδεδομένο αλκοολούχο ποτό. Σερβίρεται με πολύ συγκεκριμένο τρόπο, πρέπει να κρατάς το μπουκάλι πάνω από το κεφάλι σου έτσι ώστε λίγο λίγο το ποτό να χύνεται κάθετα μέσα στο ποτήρι ενώ συγχρόνως οξυγονώνεται. Πίνεται γρήγορα και το ποτήρι γυρνάει από χέρι σε χέρι μέσα σε μια παρέα.

Και τέλος οι άνθρωποι! Ένα τόσο όμορφο μέρος δεν είναι δυνατόν να μην κατοικείται από γλυκύτατους ανθρώπους. Αν και δεν είναι συνηθισμένοι στους ξένους και στους τουρίστες, οι αστουριανοί είναι πάντα έτοιμοι να μοιραστούν τα πάντα μαζί σου και να σε ξεναγήσουν στις μυστικές ομορφιές του τόπου τους...