Ένα από τα πολύ γνωστά ποιήματα του Καβάφη, διαβάζοντάς το ξανά μετά από πολύ καιρό συνειδητοποίησα για ακόμη μια φορά πόσο πολύ το πιστεύω και πόσο πολύ με τρομάζει ταυτόχρονα..
πηγή φωτογραφίας: http://makridakis.wordpress.com/category/%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%B1/ebooks4greeks-gr-_-%CF%84%CE%B1-%CE%AC%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%B1%CE%B2%CE%AC%CF%86%CE%B7-%CF%83%CE%B5-%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%8D%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%BF-%CF%88%CE%B7/
ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ
Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτιλίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου
μες στις πολλές κινήσεις και ομιλίες
Μην την εξευτιλίζεις πηαίνοντας την,
γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντας την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει ξένη φορτική.
Καλά εγώ χαμένο για χαμένο το έχω... μήπως να σταματήσουμε να γράφουμε και στο blog..; :S
ΑπάντησηΔιαγραφήσε ανούσιες συναναστροφές...! Κανένας δεν το έχει χαμένο για χαμένο..τον εαυτό σου όπως μπορεί να τον χάσεις έτσι μπορείς και να τον ξανακερδίσεις..!
ΑπάντησηΔιαγραφή