Και πώς είναι η πόλη σου;

Έμπνευση για τη σημερινή ανάρτηση το παρακάτω εξώφυλλο... Να και κάτι που θέλω πολύ να πιάσω στα χέρια μου σήμερα!

Όταν με ρωτάνε "Και πώς είναι η πόλη σου;" πάντα δεν ξέρω τι να πω...

Εκατοντάδες εικόνες περνάνε από μπροστά μου. Η παραλία, το λιμάνι, η θέα της πόλης από το λόφο της γειτονιάς μου, το Μπιτ Μπαζάρ, η αρχαία αγορά, τα κάστρα, η Καμάρα, η Αστόρια, η Pastaflora, ο Τερκενλής, το Residents, τα λαδάδικα, το παλατάκι, το φεστιβάλ κινηματογράφου, το άναμμα του δέντρου, τα κοράκια το σούρουπο στην Αριστοτέλους και στα πανεπιστήμια, η Ευαγγελίστρια, τα αρχοντικά στη Βασ. Όλγας, το ηλιοβασίλεμα και το ξημέρωμα και πάει λέγοντας...

Παράλληλα σκέφτομαι και τα άσχημα... τα σκουπίδια, την κίνηση, τις καντίνες στην παραλία, τον κόσμο το Σάββατο βράδυ στη Βαλαωρίτου, τα διπλοπαρκαρισμένα στη Λαμπράκη, τα άσχημα κτίρια της παραλίας, τα μπουζούκια, τα βρωμόνερα στα πεζοδρόμια, τα σπασμένα πλακάκια που όταν βρέχει και είσαι τυχερός σε λασπώνουν, ο πύργος του ΟΤΕ, οι κουτσουλιές από τα περιστέρια που σε κάνουν να φοβάσαι να σταθείς στο φανάρι στη Ναυαρίνου...

Όσα και να είναι τα άσχημα πάντως τη Θεσσαλονίκη την αγαπώ πολύ και δε θα την άλλαζα με τίποτα. Γιατί σαν τη Θεσσαλονίκη δεν έχει (όπως και σαν τη Χαλκιδική που έχει τις καλύτερες παραλίες στον κόσμο :P )