Θα τα καταφέρουμε ρε...

Σάλος ξέσπασε μετά την χθεσινοβραδινή εκπομπή του Τράγκα. Ίσως ήταν καθαρά δημοσιογραφική επιχειρηματικότητα ή απλά βλακεία, δεν ξέρω. Πάντως τον σκοπό του τον πέτυχε. 

Είμαι σίγουρη πως πολλοί όπως και εγώ προσπάθησαν να δουν την εκπομπή του. 

Αν τα κατάφεραν δεν ξέρω, πάντως εγώ αν και προσπάθησα δεν τα κατάφερα. 

Τα συναισθήματα που με κυρίευσαν ακούγοντάς τους ήταν πολύ πιο δυνατά από την περιέργεια μου. 

Φόβος 

Φοβάμαι όταν τους ακούω, φοβάμαι ακόμα περισσότερο όταν συμφωνώ με μια προτασή τους, γιατί πάνω από όλα φοβάμαι τον κόσμο που θα πειστεί, που θα ταυτιστεί, που θα τους εμπιστευτεί. Φοβάμαι...  

Θλίψη

Πόσο πιο θλιβερό το θέαμα από μια εκπομπή ενός δημοσιογράφου (δεν έχω λόγια να τον περιγράψω)
με καλεσμένους 4 ανθρώπους που εκπροσωπούν το έγκλημα και πάνω από όλα το μίσος. Τέσσερις νέοι άνθρωποι που δυστυχώς δεν έχουν καμία ελπίδα. Κάποιος τους έμαθε πως είναι ανώτεροι κι ας μην έχουν πετύχει τίποτα στη ζωή τους, κάποιος τους έμαθε ότι για να νιώθουν πως αξίζουν πρέπει να μισούν, κάποιος τους έμαθε πως με την βία κερδίζεις τον σεβασμό, κάποιος τους έμαθε να είναι για πάντα δυστυχισμένοι. 

Είναι κρίμα για τους ίδιους και για εμάς που είτε το έχουμε νιώσει είτε θα νιώσουμε το ξέσπασμα τους πάνω μας. Γιατί το μόνο σίγουρο είναι πως θα το νιώσουμε. 

Οργή 

Οργή για τους πραγματικά υπαίτιους...εκείνους που χρόνια έσκαβαν τον λάκκο μας και έχτιζαν τον θρόνο τους. Εκείνους που από το δηλητήριο τους δεν έχουμε λυτρωθεί ακόμη. 

Αλλά παρ όλα αυτά...όπως λένε όλοι (και με συμφέρει κιόλας) η ΕΛΠΙΔΑ πεθαίνει πάντα τελευταία. 

Και η εμπιστοσύνη μου στο κόσμο είναι πολύ μεγαλύτερη από τον φόβο, την οργή και την θλίψη! 

Θα τα καταφέρουμε ρε!

'Πρώτα ήρθαν για τους κομμουνιστές, αλλά δεν διαμαρτυρήθηκα γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής. 

Μετά ήρθαν για τους Εβραίους, αλλά δεν διαμαρτυρήθηκα γιατί δεν ήμουν Εβραίος. 

Μετά ήρθαν για τους συνδικαλιστές, αλλά δεν διαμαρτυρήθηκα γιατί δεν ήμουν συνδικαλιστής. 

Μετά ήρθαν για τους Καθολικούς, αλλά δεν διαμαρτυρήθηκα γιατί ήμουν προτεστάντης. 

Μετά ήρθαν για μένα, αλλά δεν υπήρχε πια κανείς να διαμαρτυρηθεί...'

Μ. Μπρεχτ