Θεσσαλονίκη..
Αν και γέννημα θρέμμα της, δεν την έχω γνωρίσει πολύ καλά. Μια η μετακόμιση στα προάστια, από την άλλη σπουδές για 6 χρόνια στον Βόλο, η επιστροφή συνεπαγόταν δουλειά εκτός Θεσσαλονίκης και όχι και πολλές ώρες ξεγνοιασιάς, βόλτας , καφέδων κλπ , ε όπως είναι φυσικό την πόλη για την οποία μάλωνα 6 χρόνια με τους Αθηναίους να μην την ξέρω και ιδιαίτερα.
Τις τελευταίες 4 εβδομάδες, έτσι τα έφερε η ζωή, έκανα διακοπές στην Θεσσαλονίκη. Έγινα το 'παιδί του κέντρου' για έναν μήνα και μπορώ να πω η εμπειρία ήταν αξέχαστη. Οι βόλτες στα σοκάκια της,στα μαγαζιά της, στις ταβέρνες της, οι μουσικές στον δρόμο, ο κόσμος της, οι μυρωδιές της, οι γειτονιές της...τα πάντα θα μου λείψουν αλλά πιο πολύ θα μου λείψει το ''πρωινό ξύπνημα''.
Η αίσθηση κάθε πρωί φεύγοντας για την δουλειά να σταματάς στον κοντινότερο φούρνο για πρωινό (για καλή μου τύχη 'στον φούρνο του Λάμπρου', την σπουδαιότερη ανακάλυψη που έκανα τα τελευταία χρόνια) και να περπατάς την Αριστοτέλους μέχρι την στάση του λεωφορείου. Η 5λεπτη αυτή βόλτα ήταν καλύτερη και από τον πρωινό καφέ (τον μεγαλύτερο εθισμό μου), ήταν το πιο όμορφο ξύπνημα. Μόνο γι αυτό θα μετακόμιζα στο κέντρο.
Καλημέρα σας!
στα πρώτα 10 μέτρα 
Με τα κρουασάν του Λάμπρου στο χέρι...
η υπέροχη Αριστοτέλους...
και αν κατέβεις και κάτω από την Εγνατία μπορεί να τον συναντήσεις.
Αξίζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου