Δεν ξέρω τι με έπιασε σήμερα με την ποίηση...Πριν λίγο έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο της Νεοελληνικής Γλώσσας της τρίτης λυκείου (πόσα χρόνια είχα να το ανοίξω) και πέφτω πάνω σε ένα ποίημα του Μιχάλη Κατσαρού. Το διαβάζω και για μερικά δευτερόλεπτα μετά δεν μπορούσα να μιλήσω από την ανατριχίλα.Θέλησα λοιπόν να το μοιραστώ...συνεχίζοντας το ψάξιμο για τον συγκεκριμένο ποιητή.
Το ποίημα ''Όταν'' του Μιχάλη Κατσαρού ανήκει στην συλλογή Κατά Σαδδουκαίων, την πιο σημαντική ποιητική συλλογή του. Τα ποιήματα της εκφράζουν την ανεξάρτητη και αντιεξουσιαστική στάση του ποιητή.
Μιχάλης Κατσαρός: Γεννήθηκε το 1921 στην Κυπαρισσία και πέθανε στην Αθήνα το 1998.Ασχολήθηκε με την ποίηση και τη ζωγραφική.Εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές Μεσολόγγι (1949), Κατά Σαδδουκαίων (1953), Οροπέδιο (1956), Σύγγραμμα (1975), Σύγχρονες Μπροσούρες (1977), Ενδύματα (1977) κ.α. Ποιήματά του μελοποίησαν οι Μ.Θεοδωράκης, Αργ.Κουνάδης και Γ.Μαρκόπουλος.
-Αφιερωμένο στους ανθρώπους που έχουν πράγματα να πουν..αλλά προτιμούν να μιλήσουν όταν έρθει η ώρα-
Όταν
Όταν ακούω να μιλάν για τον καιρό
όταν ακούω να μιλάνε για τον πόλεμο
όταν ακούω σήμερα το Αιγαίο να γίνεται ποίηση
να πλημμυρίζει τα σαλόνια
όταν ακούω να υποψιάζονται τις ιδέες μου
να τις ταχτοποιούν σε μια θυρίδα
όταν ακούω σένα να μιλάς εγώ πάντα σωπαίνω.
Όταν ακούω κάποτε στα βέβαια αυτιά μου
ήχους παράξενους ψίθυρους μακρινούς
όταν ακούω σάλπιγγες και θούρια
λόγους ατελείωτους ύμνους και κρότους
όταν ακούω να μιλούν για την ελευθερία
για νόμους ευαγγέλια για μια ζωή με τάξη
όταν ακούω να γελούν
όταν ακούω πάλι να μιλούν εγώ πάντα σωπαίνω.
Μα κάποτε που η κρύα σιωπή θα περιβρέχει την γη
κάποτε που θα στερέψουν οι άσημες φλυαρίες
κι όλοι τους θα προσμένουνε σίγουρα την φωνή
θ'ανοίξω το στόμα μου
θα γεμίσουν οι κήποι με καταρράχτες
στις ίδιες βρώμικες αυλές τα οπλοστάσια
οι νέοι έξαλλοι θ'ακολουθούν με στίχους χωρίς ύμνους
ούτε υποταγή στην τρομερή εξουσία.
Πάλι σας δίνω όραμα.
Πηγή φωτογραφίας:
http://www.poiein.gr/archives/3171/index.html