Φίλος-σκύλος vs Φίλος-γάτος

Τι είδους φίλος είσαι..? Ένα πολύ εύστοχο κλιπάπι σχετικά με τα κατοικίδια που όλοι (σχεδόν!) αγαπάμε.

Ο ξύλινος λόγος των ξύλινων πολιτικών παραλόγων

Graffiti RealArt

Ένα τραγούδι για τις Σκουριές

Μια σύνθεση αφιερωμένη στον αγώνα των κατοίκων της Χαλκιδικής, ενάντια στο χρυσόμαλλο τέρας...

"Μπήκαν στο χωριό τα ΜΑΤ" 
Στίχοι-Μουσική: Υπεραστικοί 

Μπήκαν στο χωριό τα ΜΑΤ, δίπλα στο Ξηροποτάμι 
έξι κλούβες με σκυλιά που 'στειλαν τ' αφεντικά. 
Σηκωθείτε χωριανοί κι οι γερόντισσες κι οι γέροι, 
μπρος στου Δένδια το ασκέρι δείξτε μπόι, λεβεντιά. 

Τ' άγρυπνο το δάκρυ αυτό δεν είν' απ' τα δακρυγόνα, 
περιμένει μες στα χρόνια άγριο ξεσηκωμό. 

Η Μεγάλη Παναγιά κι η Ιερισσός στο πόδι 
π' όρμηξαν τούτοι οι διαβόλοι να μας σκιάξουν, χωριανοί. 
Οι καμπάνες στα χωριά να σημάνουνε, αδέρφια, 
για της εταιρείας τα κέφια, ύδωρ θέλουνε και γη. 

Τ' άγρυπνο το δάκρυ αυτό δεν είν' απ' τα δακρυγόνα, 
περιμένει μες στα χρόνια άγριο ξεσηκωμό. 

Όχι πια λευκές σημαίες σαν τον τόπο μας ρημάζουν, 
για τα κέρδη αυτοί σκυλιάζουν, 'μείς για ανθρώπινη ζωή. 
Τούτο το στρατό τον ξε'με, χτύπαγε και τους εργάτες, 
φοιτητές και ναυτεργάτες, το λαό που αγωνιά. 

Τ' άγρυπνο το δάκρυ αυτό δεν είν' απ' τα δακρυγόνα, 
περιμένει μες στα χρόνια άγριο ξεσηκωμό. 

Πάμε τώρα στις φωτιές και μαζί κι οι μουζικάντες, 
ν' αρματώνονται οι καρδιές με νταούλια και φωνές. 
Κι οι λεβέντικες καρδιές μας ν' αρματώνουν τις γροθιές, 
να ριχτούμε στον αγώνα για το δάσος στις Σκουριές. 

Τ' άγρυπνο το δάκρυ αυτό δεν είν' απ' τα δακρυγόνα, 
περιμένει μες στα χρόνια άγριο ξεσηκωμό. 

Υπεραστικοί 
Μάρτης 2013 

Ο επαναστατης

PeopleofInfluencePainting

Πατήστε πάνω στο σύνδεσμο για έναν πίνακα σωστή εγκυκλοπαίδεια!

http://cliptank.com/PeopleofInfluencePainting.htm

Το ΠΙΟ πολυσύχναστο τρένο

Χρυσαυγίτης Diaries #2

Κάποτε ήμουν το πρωτοπαλίκαρο του Μιχαλολιάκου, σωστός στρατιώτης. Με πρόδωσε ο χοντρός και τώρα άμα ανοίξω το στόμα μου θα τον καταστρέψω, κι αυτόν και τα γατάκια του. Με άφησαν στη φυλακή, γιατί ήμουν τόσο τίμιος και δεν αποκάλυψα ποτέ ποιος σκότωσε εκείνο τον περίεργο, το φοιτητή, το ‘98. Μου τα φόρτωσαν όλα, σε  εμένα το καλύτερο εθνίκι από όλους. Μια δεν πιάνουν μπροστά μου.

Αμα αυτοί δέρνουν, εγώ γαμάω. Αν αυτοί αγαπάνε το έθνος, εγώ το λατρεύω και αν αυτοί θεωρούνται εθνικιστές εγώ είμαι ο πιο αγνός από όλους. Έχω και το πιο ελληνικό αίμα. Άσε που είμαι και ξανθός, σωστός Άρειος, αυτό που το βάζεις -όχι σαν το Κασσιδιάρη τον αλβαναρά. Δίχως δεύτερη σκέψη θα καθάριζα 2-3 από δαύτους, τους βρωμερούς. Αντρίκια, όχι αστεία.

Οι άνανδροι χάσαν έναν πραγματικό αγωνιστή, με γνώσεις και απόλα. Θα τους δείξω εγώ. Ο κόσμος θα τους βαρεθεί και θα ψάξει τους πραγματικούς πατριώτες. ΕΓΩ θα συσπειρώσω τους εθνικιστές ανά την Ελλάδα υπό την ονομασία Ακροδεξιό Μέτωπο Εθνικιστών Αγωνιστών αλλιώς και.. Α.Μ.Ε.Α! Τότε θα ξεκινήσω Εμφύλιο Πόλεμο και θα κερδίσει ο καλυτερότερος.

*Η συνωνυμία στο κείμενο δεν έχει σκοπό να προσβάλλει τα πραγματικά Α.Μ.Ε.Α, άτομα αξιόλογα και αγωνιστές που ουδεμία σχέση έχουν ούτε καν με το ΙQ των συγκεκριμένων "ατόμων"!

Γάτα "in disguise"

η φώτο της ντροπής

...την ίδια στιγμή και στην ίδια χώρα, όπου μισθοί και αξιοπρέπειες συρρικνώνονται, νοικοκυριά διαλύονται, συνειδήσεις εξευτελίζονται. Συγκεκριμένο μαγαζί σε γνωστό κοσμικό νησί διαθέτει τον παρακάτω τιμοκατάλογο. Ούτε η Kim δε θα το αγόραζε, ούτε!

Σκύλος vs Άγαλμα

Ένας σκύλος προσπαθεί να κάνει αυτόν τον... άντρα να του ρίξει ένα ξύλο για παιχνίδι..

Χρυσαυγίτης Diaries

«Αγαπητό μου ημερολόγιο,

σήμερα το πρωϊ θα πηγαίναμε να δώσουμε φαγητό στους φτωχούς, όμως μόνο στους έλληνες. Οι άλλοι είναι κατώτεροι και βρωμάνε και τους μισούμε. Αυτός ο βλάκας που έχουμε για δήμαρχο μας σταμάτησε. Δε ξέρετε πόσο εκνευρίστηκα, γι αυτό πήγα να τον χτυπήσω. Να μάθει αυτός.

Μα αλήθεια, είμαστε πολύ καλοί, αγαπάμε τους άλλους αρκεί να μην είναι μαύροι, κίτρινοι, κόκκινοι, πούστηδες, λεσβίες, αναρχοκομμούνια και γενικά όχι σαν εμάς. Το ιδανικό σενάριο θα ήταν όλος ο κόσμος να χρησιμοποιεί το μπαρμπέρη και το γυμναστή μας. Α και να φοράει μαύρα, πως αλλιώς. Θα ήμασταν όλοι αδέρφια τότε, αγνοί έλληνες χωρίς μπαστάρδια και βρωμύλους. Τους μισώ αυτούς.

Η πρώτη διαφήμιση στην Σαουδική Αραβία κατά της κακοποίηση των γυναικών

Καιρός ήταν...

Πηγή: arabianbusiness.com 

φωτογραφία: Blind Pilots 

The Crush (2010 short film)

The Crush (2010 short film)

Γυρίστηκε το 2010 στο Νότιο Δουβλίνο από τον σκηνοθέτη και σεναριογράφο  Michael Creagh. 

Κέρδισε Όσκαρ καλύτερης ταινίας μικρού μήκους τον Ιανουάριο του 2011.

Πολύ καλή σκηνοθεσία, πανέμορφες ερμηνείες, απίστευτα συγκινητική...

Barberless Barber

Λατρεύω τις ταινίες μικρού μήκους..το έχω ξαναπει άλλωστε...

Την σημερινή απαίσια μέρα (Δευτέρα βλέπετε) την αφιερώνω σε αυτές τις όμορφες, ευρηματικές μικρού μήκους ταινίες!!

άλλη μία για σήμερα:

                                                      Dr. Codz Strokes - US 2010

τέλεια μουσική, πανέμορφη ατμόσφαιρα και σκηνικά, ευρηματική, χιουμοριστική...ότι πρέπει για σήμερα! 

Maybe one day

Monday the day of depression...

Maybe one day i'll fight the routine

Maybe one day i'll live on my own terms 

and

Maybe one day i'll be free...

  a Ranking and Chris Production-byChris Cottam 

   Uk 2009

have a nice Monday!

O μικρός πρίγκιπας ...

© Matej Peljhan

Ο Luka είναι ένα ξεχωριστό αγόρι ηλικίας 12 ετών. Ένα παιδί που πάσχει από μια ανίατη αρρώστια που το έχει εγκλωβίσει σε μια ηλεκτρική καρέκλα ανήμπορο να περπατήσει, να τρέξει, να χορέψει όπως τα υπόλοιπα παιδάκια. Δεν τον εμποδίζει όμως κανένας να ονειρεύεται.

O μικρός πρίγκιπας για μια μέρα μπόρεσε να κάνει τα όνειρα του πραγματικότητα με την βοήθεια του φωτογράφου Matej Pelijhan. 

© Matej Peljhan

                      

    

© Matej Peljhan

'Die Stille Nacht'' - ''Η σιωπηλή νύχτα''

Ένας Αμερικανός στρατιώτης εγκαταλείπει την βάση του στο Αφγανιστάν και σκοτώνει 16 άοπλους ανθρώπους μέσα στα σπίτια τους.Οι επιζήσαντες εξιστορούν το γεγονός στην ταινία μικρού μήκους της Αφγανής-Γερμανίδας δημοσιογράφου Lela Ahmadzai.

το ντοκιμαντέρ:  ''Die Stille Nacht'' by Lela Ahmadzai

To Massacre στο Κandahar (πόλη στο Αφγανιστάν) θεωρείται το μεγαλύτερο έγκλημα πολέμου μετά τον πόλεμο στο Βιετνάμ.

Βουδιστική τελετή μύησης -εικόνες-

Τελετή μύησης στο Βουδισμό, υπό  τη μορφή Theravada του βουδισμού η οποία ασκείται ευρέως στη Σρι Λάνκα και την Ταϊλάνδη. Οι μοναχοί χειροτονούνται σε μια τελετή γνωστή ως το «Going Forth» στο στρατόπεδο  προσφύγων Mae La.

Τα αγόρια βάφονται από τις μητέρες τους

Καλλωπίζονται προσεκτικά

Στιγμές χαλάρωσης

Μένουμε Ελλάδα!

http://vimeo.com/43019915

Equality = Justice or not?

Μανωλάδες: ανάγκη διάσωσης της ελληνικής..κοινωνίας

Διαλέγουν το σκοτάδι για να φύγουν από τα σπίτια τους. Κυνηγημένοι, τρομοκρατημένοι  ψάχνοντας ένα καλύτερο αύριο, καμιά φορά και δυο ηπείρους μακριά. Πίσσα σκοτάδι είναι και όταν φτάνουν, όσοι τα καταφέρουν, στη γη της επαγγελίας. Ποιας;

Κάπου στα σύνορα τους μαζεύει κάποιος επιτήδιος νέο-δουλέμπορος, τρίβοντας τα χέρια του. Σε έναν άγνωστο τόπο, με τσούρμο κακοπροαίρετους ανθρώπους. Κι όμως κυριαρχεί μια παράξενη ανακούφιση. Τα καταφέραμε.

Στη διαδρομή μπορεί να γίνει μοιρασιά και σε άλλον νταβά. Γιατί όχι, η πραμάτεια ήταν πέρα για πέρα ικανοποιητική. Μετράει κεφάλια. Κάθε κεφάλι πιάνει το βάρος του σε χρυσό, αναλογίζεται o βλαξ. Μουγκή ευχαρίστηση.

Φτάνουν στον προορισμό τους. Στριμώχνονται 10-15 νοματαίοι σε ένα δωματιάκι μια στάλα. Από αύριο η κόλαση ξεκινά.

Ένα τραπέζι, δυο καρέκλες και 5-6 άλογα.

"του απαγορεύτηκε να χτίσει στάβλο για τα άλογα του.. ευτυχώς δεν χρειάζεται άδεια από το δημοτικό συμβούλιο για να βάλεις ένα τραπέζι με.. δυο καρέκλες!", φαίνεται να ισχυρίζονται οι δημιουργοί της φώτο..

..στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για μια καθαρά μαρκετίστικη φωτογραφία.. χωρίς  να παύει να είναι αληθινή!! Έγινε για διαφημιστικό εταιρίας εμπορίας ξύλινων κατασκευών.. δεν ειν κακό, δεν ειν κακο..

Ο Γιάννης με τα κορίτσια

Ο Γιάννης με το χαρέμι του που λέμε...

At the bus stop ..

The Dancing Queen

Απλά την αγάπησα...

«Δουλεύω και ονειρεύομαι»

Είναι πρωί. Ακούγεται μια ευχάριστη μουσική - δευτερόλεπτα αργότερα συνειδητοποιώ, πως είναι το ξυπνητήρι μου. Μετά από στιγμές απάθειας το κλείνω.  Παύουν για λίγο και οι Nouvelle. Σε 10 λεπτά ακριβώς συνεχίζουν να επιμένουν -επιμένω κι εγώ. Τελικά ξυπνάω,  κατά τύχη, από το μπουζούκι που γρατζουνάει ο από πάνω τις πιο ακατάλληλες ώρες -ανεργία σου λέει μετά. Σηκώνομαι, ετοιμάζω ένα πρόχειρο πρωινό, ενώ μου κρέμεται ακόμη η οδοντόβουρτσα από το στόμα. Σε 5 λεπτά έχω ντυθεί και μπαίνω στο site του ΟΑΣΘ  να κοιτάξω την ώρα άφιξης του τριάντα εννιά. Στα επόμενα 8 λεπτά έχω κατέβει , έχω επιβιβαστεί και στα επόμενα 17 λεπτά είμαι στη δουλειά. Α κ ρ ι β ώ ς.

Κάθομαι, βολεύομαι και ξεκινώ. Λίγο η θέα της θάλασσας, λίγο η πρωινή νύστα, λίγο το pc που παίζει το ρόλο του υπνωτιστή,  δε θέλει πολύ.

Ντροπή!!

Πόσο ντροπιαστικό,απαράδεκτο...Όσο δίκαιο και να έχεις, όσο αγανακτησμένος και να νιώθεις, αυτή η συμπεριφορά, η έλλειψη σεβασμού προς τον καθηγητή σου δεν δικαιολογείται! Ποια η διαφορά σου από τα άκρα; Ποια η διαφορά σου από τους ίδιους; Καμμία. 

Και δυστυχώς εσύ είσαι το μέλλον αυτής της χώρας..δηλαδή πολύ απλά δεν έχουμε μέλλον. Ντροπιαστικό, απλά ντροπιαστικό.

http://www.youtube.com/watch?v=odvO4Ov0FxU&feature=youtu.be 

Διακοπές στην Θεσσαλονίκη

Θεσσαλονίκη..

Αν και γέννημα θρέμμα της, δεν την έχω γνωρίσει πολύ καλά. Μια η μετακόμιση στα προάστια, από την άλλη σπουδές για 6 χρόνια στον Βόλο, η επιστροφή συνεπαγόταν δουλειά εκτός Θεσσαλονίκης και όχι και πολλές ώρες ξεγνοιασιάς, βόλτας , καφέδων κλπ , ε όπως είναι φυσικό την πόλη για την οποία μάλωνα 6 χρόνια με τους Αθηναίους να μην την ξέρω και ιδιαίτερα.

Τις τελευταίες 4 εβδομάδες, έτσι τα έφερε η ζωή, έκανα διακοπές στην Θεσσαλονίκη. Έγινα το 'παιδί του κέντρου' για έναν μήνα και μπορώ να πω η εμπειρία ήταν αξέχαστη. Οι βόλτες στα σοκάκια της,στα μαγαζιά της, στις ταβέρνες της, οι μουσικές στον δρόμο, ο κόσμος της, οι μυρωδιές της, οι γειτονιές της...τα πάντα θα μου λείψουν αλλά πιο πολύ θα μου λείψει το ''πρωινό ξύπνημα''.

Η αίσθηση κάθε πρωί φεύγοντας για την δουλειά να σταματάς στον κοντινότερο φούρνο για πρωινό (για καλή μου τύχη 'στον φούρνο του Λάμπρου', την σπουδαιότερη ανακάλυψη που έκανα τα τελευταία χρόνια) και να περπατάς την Αριστοτέλους μέχρι την στάση του λεωφορείου. Η 5λεπτη αυτή βόλτα ήταν καλύτερη και από τον πρωινό καφέ (τον μεγαλύτερο εθισμό μου), ήταν το πιο όμορφο ξύπνημα. Μόνο γι αυτό θα μετακόμιζα στο κέντρο. 

Καλημέρα σας! 

στα πρώτα 10 μέτρα 

Αφίξεις-Αναχωρήσεις

Αφίξεις-Αναχωρήσεις 

Χαρά-Θλίψη

Επανένωση-Αποχωρισμός

Τόσα αμφιλεγόμενα συναισθήματα συγκεντρώνονται σε ένα μέρος...το αεροδρόμιο. Το μόνο που τα χωρίζει είναι ένας όροφος, μια στροφή, μια γέφυρα. 

Εκεί που στεκόμουν μπρστά από την πύλη των αναχωρήσεων, σταματάει μια κοπέλα δίπλα μου.

'Πως πάω στις αφίξεις;' με ρώτησε ... 'Πόσο θα ήθελα να ήμουν στην θέση της τώρα' σκέφτηκα... 

Μια στάση στο Λονδίνο: το πίσω-μπρος

Η ιδέα των Άγγλων για το πως θα πρεπε να είναι μια στάση... πλάτη στο δρόμο ?!!@#$%%^^&

Το group των 24+

Τελείωσες με τις σπουδές σου, τουλάχιστον τις βασικές. Σκέφτεσαι, σκάζεις, ζουλάς μέχρι τελικής πτώσης το μυαλό σου να βρεις τι θα απογίνεις κι εσύ, ρε παιδί. Ίσως να προχωρήσεις σε δεύτερες σπουδές, αυτό θα σε κρατήσει σίγουρα απασχολημένο, καταλήγεις. Στο κάτω-κάτω όλοι το κάνουν. Μετά κόπων και βασάνων επιλέγεις τις μετά-σπουδές σου, με λίγη καλή τύχη σε επιλέγουν κι αυτές και είσαι κομπλέ. Τουλάχιστον, για τώρα. Αυτό βέβαια αν έχεις από πίσω κάποιον να τσοντάρει το κατιτίς του, εμ πως αλλιώς; Αν όλα παν καλά ίσως ξαναζήσεις λίγες ακόμα ένδοξες μετά-φοιτητικές στιγμές, ίσως οι σκέψεις αβεβαιότητας και έντονης μίρλας, μετά τον κυκεώνα της προηγούμενης χρονιάς, πάψουν. Η φωνή που σε στοίχειωνε ένα χρόνο κοντά.. "πτυχίιιιιο... μεταπτυχιακόοοο… ουυυουυυ" θα σωπάσει, ενώ εσύ θα σταματήσεις να πιστεύεις ότι κάτι τρέχει με την πάρτη σου. Το μέλλον γίνεται ακόμα πιο μακρινό, όντας απασχολημένος στο νέο παρόν σου. Ξενοιάζεις.

Και μετά, τι; Πιάνεις τον εαυτό σου στο τέλος αυτού του ταξιδιού - τα τελευταία φοιτητικά χρόνια δεν είναι και άσχημη περίοδος μη γελιόμαστε- να αναρωτιέσαι για άλλη μια φορά, σαν ένα άλλος Σεξπηρικός ήρωας..  Ε ναι, φυσικά, και έτσι θα συνέβαινε. Εννοείται πως τώρα έρχονται τα πιο δύσκολα. Και, κυρίως, είναι δεδομένο, πως κάπου εδώ πέφτει μια ταφόπλακα στα χρόνια της ξεγνοιασιάς. Όλοι το περάσαμε, μη σκας.

Το τέλος μιας εποχής..

Αλλαγή ηγεσίας στο ΚΚΕ. Αυτό είναι είδηση! Είναι καλύτερο και από το πιο δυνατό κουτσομπολιό που μπορεί να ακούσει κάποιος.

Το μόνο σταθερό, συντηρητικό στοιχείο της κοινωνίας μας αλλάζει ριζικά. 

Δεν το χωράει το μυαλό μου.

Και τώρα για να μιλήσουμε σοβαρά.Τι σημαίνει μια τέτοια αλλαγή; Θα είναι μια ουσιαστική αλλαγή ή απλά μια αλλαγή εικόνας; Σύμφωνα με την πορεία του ΚΚΕ τόσα χρόνια μου είναι δύσκολο να πιστέψω ότι με την αλλαγή ενός προσώπου θα σημάνει και αλλαγή πολιτικής. Μιλάμε για ένα κόμμα όπου παραδείγματος χάρη -σύμφωνα με στοιχεία του ριζοσπάστη- για τις θέσεις της Κεντρικής

Κοινή λογική..

Σας προκαλώ να μου πείτε από ποιο μαγαζί είναι αυτό το ευφυολόγημα. ε ΝΑΙ ευφυολόγημα!

Θα τα καταφέρουμε ρε...

Σάλος ξέσπασε μετά την χθεσινοβραδινή εκπομπή του Τράγκα. Ίσως ήταν καθαρά δημοσιογραφική επιχειρηματικότητα ή απλά βλακεία, δεν ξέρω. Πάντως τον σκοπό του τον πέτυχε. 

Είμαι σίγουρη πως πολλοί όπως και εγώ προσπάθησαν να δουν την εκπομπή του. 

Αν τα κατάφεραν δεν ξέρω, πάντως εγώ αν και προσπάθησα δεν τα κατάφερα. 

Τα συναισθήματα που με κυρίευσαν ακούγοντάς τους ήταν πολύ πιο δυνατά από την περιέργεια μου. 

Φόβος 

Φοβάμαι όταν τους ακούω, φοβάμαι ακόμα περισσότερο όταν συμφωνώ με μια προτασή τους, γιατί πάνω από όλα φοβάμαι τον κόσμο που θα πειστεί, που θα ταυτιστεί, που θα τους εμπιστευτεί. Φοβάμαι...  

Θλίψη

Πόσο πιο θλιβερό το θέαμα από μια εκπομπή ενός δημοσιογράφου (δεν έχω λόγια να τον περιγράψω)

"Δούναι και λαβείν"

Τι συνέπειες μπορεί να έχει μια μικρή χειρονομία αγάπης και κατανόησης προς έναν περαστικό? Απ'ότι φαίνεται ότι δίνεις παίρνεις.. ;)

Αν τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης υπήρχαν από παλιά...

*Η γέννηση του Χριστού θα γινόταν life event.
*Αντί για το μυστικό δείπνο θα γινόταν ένα ομαδικό videocall. 
*Δε θα υπήρχαν Απόστολοι, αν ήθελες γινόσουν subscriber. 
*Το «τα πάντα ρει», θα ήταν tweet. 
*Θα υπήρχαν φωτογραφίες πριν και μετά της Ακρόπολης, στο timeline του Περικλή. 
*Ο Αχιλλέας και ο Πάτροκλος θα είχαν relationship status, its complicated.

"Ένας πόλεμος -φάντασμα"

Βρισκόμαστε σε πόλεμο. Σε μια χρόνια διένεξη με σκοπό την ενδυνάμωση του ήδη ισχυρού. Όλοι γνωρίζουμε πως δεν ανήκουμε στη μεριά των νικητών. Τουλάχιστον, όχι ακόμη.

Ενώ οι εποχές αλλάζουν, τα μέσα μετασχηματίζονται, οι κοινωνίες εξελίσσονται, ο ανθρώπινος παράγοντας παραμένει ίδιος. Το θηλαστικό, που ονομάζεται άνθρωπος, χιλιάδες χρόνια μετά, παραμένει το πιο άγριο ζώο. Τόσο άγριο, ικανό να κατασπαράξει ακόμα και τους ομοίους του.

Παλιά τα σημάδια του πολέμου ήταν διακριτά. Από την εμφανή βία, την αιματοχυσία και σε κάθε περίπτωση την άμεση σύγκρουση. Πλέον, πρέπει να κάνεις πολύ ησυχία για να νιώσεις στο πετσί σου, τι συμβαίνει. Έχοντας αφουγκραστεί καλά-καλά, μπορώ να πω πως βρισκόμαστε σε μια «εμπόλεμη ζώνη» διαρκείας. Ο εχθρός μας δεν έχει μορφή, τον λες και αόρατο. Και είναι τόσο δύσκολο να πολεμήσεις κάτι που δε βλέπεις.

"Ειλύθια": συνέντευξις

Δεν έχει περάσει μια βδομάδα από όταν παρακολούθησα τη θεατρική παράσταση «Ειλύθια» στο θέατρο Αυλαία. 

Γνώριζα κάποια πράγματα για την πλοκή, είχα ενημερωθεί σχετικά με τους ρόλους αυτό που δεν ήξερα όμως, είναι ότι θα γελούσα τόσο πολύ, από την καρδιά μου! 

Προσωπικά, παροτρύνω τον κόσμο να έρθει να δει την παράσταση. Αν μη τι άλλο είναι σε πολύ λογική τιμή και αποτελεί μια πολύ ευχάριστη προοπτική για να περάσει κάποιος ένα του βράδυ. 

Νέα παιδιά, φρέσκιες ιδέες, τρελός ενθουσιασμός και αδιαμφισβήτητα ταλέντα είναι λίγα από τα χαρακτηριστικά που συνθέτουν αυτό το θεατρικό. Μίλησα με δύο από τις πρωταγωνίστριες της παράστασης την Έστερ Σερεμέτη Αζάρια (Παραμάνα/ Τριγλυκερίδα) και την Φένια Πλιάτσικα (Ειλύθια) οι οποίες μου απάντησαν με κέφι και μεράκι ακριβώς ότι ήθελα να μάθω. 

εικόνες. Μυτιλήνη. Μου

"Το βαλσάκι της Δάφνης". στίχοι

Το ακυκλοφόρητο τραγούδι του τροβαδούρου του έρωτα, Φοίβου Δεληβοριά. Γραμμένο για άλλη μια κοπέλα, που βρέθηκε στο δρόμο του. 

Εθνι-κιτς: Ένας παράδοξος συλλογισμός

Οι έλληνες δεν αγαπάμε τη χώρα μας, τουλάχιστον όχι όπως θα ‘πρεπε.-

 (Όχι, δε γράφω την στήλη πολιτικά&διάφορα στο περιοδικό των Κλούβιων-Αυγών. Ένας φυσιολογικός άνθρωπος είμαι, μάλιστα θεωρώ πως έχω ανοιχτούς ορίζοντες.)

Η αμφιβολία

Η ‘εναλλακτική’ μου πλευρά δε θα έπρεπε να μου επιτρέπει τέτοιες σκέψεις, αναλογίζομαι. Τζάμπα πήγαν τόσα χρόνια γαλούχησης και μύησης σε έναν αρνητισμό, απέναντι σε όλο το σύστημα;

Τζάμπα και οι ατελείωτες συζητήσεις, υπό τον ήχο του Μάλαμα και άλλων έντεχνων;

Τίποτα δεν πήγε χαμένο. Τα ερεθίσματα αυτά συνέβαλαν στο να δομήσω μια ολοκληρωμένη άποψη για το κοινωνικό-πολιτικό γίγνεσθαι. Με άλλα λόγια να καταφέρω να δω το ποτήρι μισογεμάτο.

Η αφορμή

Στον περίπατο μου στην αγγλική πρωτεύουσα συνάντησα ένα μαγαζί-πανηγύρι με τα όλα του. Το κόκκινο-μπλε της Βρετανικής σημαίας στο μεγαλείο του. Ένα μαγαζί αφιερωμένο στην αγγλική.. κουλτούρα. Η εθνική περηφάνια στο ζενίθ.

«Μπουτάρεια»

Κύριε Δήμαρχε,

καταρχήν σας ευχαριστούμε. Από μόνη της η αντικατάσταση του νυν ισοβίτη και πρώην δημάρχου με εσάς ήταν ανάσα φρέσκου αέρα για την πόλη –Αλληλούια. Βεβαίως, δεν είμαι σίγουρη για το αν αυτό πιάνεται ως κομπλιμέντο. Η ζυγαριά, εύκολα, γέρνει υπέρ όποιου απλά ΔΕΝ είναι ο κ. Παπαγεωργόπουλος.

Φέρατε έναν ευρωπαϊκό αέρα στην, κατά βάθος, συντηρητική πόλη μας. Η εκκεντρικότητα σας έγινε θέμα συζήτησης ακόμα και από το διεθνή Τύπο, ενώ η αναγόρευση σας ως Δήμαρχο του μήνα Οκτώβρη έκανε γνωστή τη Θεσσαλονίκη παγκοσμίως. Εμάς μάλλον μας αρέσει αυτό το look του ρέμπελου, αν μη τι άλλο μας ταιριάζει. Άλλωστε, έχουμε συνηθίσει και σε εξαντρίκ εμφανίσεις τύπου Ζορρό, δε πτοούμαστε. Αγαπημένο

Τέχνη vs Ρατσισμός

Η οικονομικό-κοινωνική κατάσταση παγκοσμίως είναι σε θέση να θρέψει κατά τι παραπάνω τις ακραίες συμπεριφορές. Είναι σε θέση να δώσει περίοπτη θέση στο μίσος, στο ρατσισμό αλλά και σε φαινόμενα βίας. Η τέχνη, παραδοσιακά, αποτελεί ένα μέσο αφύπνισης του νου αλλά και μετάδοσης ηχηρών μηνυμάτων, του κοινωνικό-πολιτικού πεδίου. Τι καλύτερο λοιπόν από το να ενωθούν δεκάδες ταλαντούχα χέρια, με μόνο σκοπό την καταστηλίτευση των ρατσιστικών συμπεριφορών!

Το 1againstracism.gr ζήτησε από δώδεκα Έλληνες σκιτσογράφους να συμμετάσχουν για έναν κοινό σκοπό, για έναν κόσμο χωρίς ρατσισμό, μίσος και φυλετικές διακρίσεις. Οι δημιουργοί αφιέρωσαν τα παρακάτω έργα στην εκστρατεία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες κατά του ρατσισμού, με σύνθημα το εξής: «Και 1 θύμα ρατσιστικής βίας είναι πολύ!»

του Πέτρου Ζερβού

του Δημήτρη Γεωργοπάλη 

La surconsommation

Ένα βίντεο, πολλές εικόνες, χίλιες λέξεις..

μια πραγματικότητα που όλοι γνωρίζουμε, δοσμένη σχεδόν ποιητικά.

Η τελευταία σκηνή σε κάνει να φαντάζεσαι τι έπεται. Μια ανακύκλωση των πάντων, αλλιώς και η ώρα της εκδίκησης.

Πατήστε ΕΔΩ.

Wealth Inequality in America

Πολιτική και Οικονομία...


Και αυτό εστί καπιταλισμός!

''Όχι...δεν ενδιαφέρομαι''

Η αμήχανη στιγμή που έχεις ανοίξει την πόρτα...και στέκεται εκεί μπροστά σου έτοιμη να ρίξει τα πυρομαχικά της.

Κουρασμένη και απογοητευμένη από τους ανθρώπους που δεν την καταλαβαίνουν, που δεν νιώθουν αυτό ακριβώς που νιώθει και εκείνη και που θα της κλείσουν την πόρτα στην μούρη για ακόμη μια φορά.

'Όχι δεν ενδιαφέρομαι'' είπα απευθείας για να μην τα λέει τσάμπα ..και ο πόλεμος είχε ήδη ξεκινήσει μόνο που εγώ δεν το ήξερα ακόμα.

''Γιατί ξέρετε τι θέλω να σας πω;'' η απάντηση της. Με αποστόμωσε. Ήξερα ακριβώς τι ήθελε και ήξερα επίσης ότι, ότι και να μου έλεγε δεν θα με έπειθε.

"Περπατώ-περπατώ μες στα .. Λαδάδικα"

Πριν λίγα χρόνια έλεγαν πως η Βαλαωρίτου ήταν τα νέα Λαδάδικα, ο τροχός όμως γύρισε  και τώρα πια τα Λαδάδικα είναι ξανά η παλιά καλή γειτονιά που όλοι γνωρίζουμε, ανανεωμένα κατά τι, ΚΑΙ η νέα Βαλαωρίτου, όλα σε ένα. Όσοι μαγαζάτορες ήταν μέσα στα πράγματα προέβλεψαν αυτήν την καθοδική κίνηση των μαγαζιών και μετατόπισαν το κέντρο βάρος της επιχείρησης  τους λίγο χαμηλότερα. Ακριβώς κάτω από την Πολυτεχνείου.

Δεν πάει πολύς καιρός που έκανα βόλτα μέσα στα γραφικά στενάκια, σκοτώνοντας χρόνο κυρίως. Είχα και μια φωτογραφική μηχανή στα χέρια.. έτσι ξεκίνησα να βγάζω φωτογραφίες. Σταμάτησα μόνο όταν είχα βγάλει, σχεδόν, όλα τα κτίρια μέσα στη λαϊκή συνοικία.

Μπαίνοντας από την είσοδο επί της Σαλαμίνος, εκεί δίπλα στον παλιό Κρικέλα, συναντάμε πανέμορφα κτίρια, με ενδιαφέρον εσωτερικό- τα περισσότερα.

Διασχίζοντας την πόλη

Κάθε μέρα παίρνω το λεωφορείο. Δεν είναι που είμαι οικολόγος, είναι που το κάνω κι από ανάγκη. Η διαδρομή μου ξεκινάει από στάση Ανάληψη, αλλιώς κόλαση του μετροπόντικα, και τελειώνει στα, πάλαι πότε λαϊκά, Λαδάδικα, στην Πλατεία Εμπορίου. Έτσι, για να βρισκόμαστε όλοι στην ίδια σελίδα.

Όταν πρόσφατα με ρώτησε μια τρελή φίλη μου φωτογράφος, ποιες εικόνες της ημέρας μου θα κατέτασσα ως τις αγαπημένες μου, κατευθείαν απάντησα.. «την πρωινή διαδρομή με το τριάντα εννιά». Μου βγήκε αυθόρμητα. Ο κόσμος βιαστικός, οι διαθέσεις πολλές, οι απρόσμενες επαφές, μετά από φρένο του οδηγού, ακόμα παραπάνω. Η θέα της πόλης γοητευτική. Το πανέμορφο κτίριο του νηπιαγωγείου κοντά στη στάση Λαογραφικό μουσείο, το ερημωμένο Ιταλικό προξενείο και το υπό κατάληψη παλιό σχολείο είναι μερικά από αυτά που κοιτάω, ενώ ακούω την καθιερωμένη playlist μου.

Σε ισπανικό mood

(από Cityportal// by MeetDodo)

  

«Tu me estas dando mala vida, Yo pronto me voy a escaper»… θα μπορείς να τραγουδάς με ευκολία, ενώ παράλληλα θα καταλαβαίνεις τι πάει να πει ο ποιητής. Πως; Με το Castellano. Πρόκειται για ένα site, το οποίο προσφέρει δωρεάν εκμάθηση Ισπανικών από τον ίδιο σου τον καναπέ. Δε χρειάζεται να αναφερθώ στην ευκολία του ζητήματος, ούτε καν στην καταπληκτική ευκαιρία για εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας-κουλτούρας, που μας προσφέρει η διαχειριστική ομάδα του ιστότοπου, καθότι είναι προφανές. Τέτοιες πρωτοβουλίες χρειαζόμαστε, τέτοια άτομα μας λείπουν, τέτοια όρεξη και πάθος θέλουμε να βλέπουμε. Μιλώντας με την Ελένη και το Δημήτρη για το διαδικτυακό ιστότοπο που διατηρούν, το Castellano.. 

Cityportal: Αρχικά, πες μας λίγα λόγια για σένα και για τους υπόλοιπους διαχειριστές του Castellano! 

Castellano: Οι κύριοι διαχειριστές της σελίδας είμαστε ο Δημήτρης (τεχνική διαχείριση) και η Ελένη (γενική διεύθυνση). Είμαστε ζευγάρι και στην πραγματική ζωή. Επίσης, σαν ντουέτο, έχουμε και το www.indiankitchen.gr για την Ινδική κουζίνα. Ο Δημήτρης έχει και το μουσικό του site, σαν καλλιτέχνης, το www.meet-sos.gr .